Wat is een Tobin-belasting?
Tobin Tax is in feite een belasting die wordt geheven op valutatransacties op korte termijn om de volatiliteit en speculatie te ontmoedigen. Tobin-belasting werd voor het eerst voorgesteld door een Amerikaanse macro-econoom en een Nobelprijswinnaar James Tobin. Toen het wisselkoerssysteem van Bretton Woods instortte, werden vaste wisselkoersen vervangen door een volatiele zwevende wisselkoers. Om deze volatiliteit te verminderen, werd een kleine belasting geheven op elk bedrag dat in een andere valuta werd gewisseld. Het is bedoeld om speculatie van de valuta op korte termijn te ontmoedigen. Deze belasting moet de destabilisatie van kapitaalstromen over de grenzen stoppen en de volatiliteit van de wisselkoersen beheersen.
Tobin geloofde dat er verschillende problemen zouden kunnen ontstaan voor kleine landen vanwege de enorme instroom en uitstroom van verschillende valuta's, waar ze de rentetarieven zouden moeten verhogen om ervoor te zorgen dat hun valuta uit hun land blijft. Toch kunnen hoge rentetarieven de lokale economische activiteiten beïnvloeden. Het zou dus voor stabiliteit kunnen zorgen op de valutamarkten, die te kampen hadden met verstoringen als gevolg van de ineenstorting van de Bretton Woods-wisselkoers. Deze belasting werd jarenlang genegeerd, maar mensen hadden er tijdens de Aziatische financiële crisis belangstelling voor.
Hoe werkt het?
Tobintaks wordt doorgaans geheven op valutatransacties op korte termijn. Deze heffing is bedoeld om het geld dat zich op de financiële markten beweegt te beheersen ten gunste van hoge korte rentetarieven. Gewoonlijk zal het op de korte termijn markt, de snelle instroom en uitstroom, een uitdaging maken om de centrale banken te beheren. Dus de heffing van Tobin-belasting zou de volatiliteit kunnen ontmoedigen en de speculatieve kapitaalstromen of heet geld kunnen beheersen. Tobin Belastingdruk is omgekeerd evenredig met de periode of de duur van de transactie. Als de periode van bezit kort is, zal de belastingdruk hoger zijn en als de periode van bezit langer is, zal de belastingdruk lager zijn. Tijdens periodes van wereldwijde crisis hebben veel landen deze belastingen ingevoerd om de kapitaalstromen op korte termijn te beheersen.
Voorbeeld van Tobin Tax
Zweden probeerde Tobin-belasting in 1984. Ze hieven een belasting van 0,5% op het kopen en verkopen van aandelen. Ze konden de resultaten niet bereiken. Zweden kon slechts 50 miljoen Zweedse kronen ophalen tegen de verwachting van 1,5 miljard in. In de 1 ste week van de belasting zelf, het handelsvolume van obligaties daalde met 85%. Later werd het in 1991 geschrapt. Italië legde in september een belasting op de hoogfrequente handel in aandelen13. Ze legden 0,02% belasting op alle transacties die elke 0,5 seconden of sneller plaatsvonden. In 2016 stelden 11 Europese landen de belasting op financiële transacties voor, waarbij ze 0,1 procent belasting zouden heffen op aandelen en obligaties en 0,01 procent belasting op derivatentransacties. Deze aanpak leverde gemengde resultaten op in veel landen die het probeerden, zoals Chili, Maleisië en Thailand.
Implementatie van Tobin Tax
De invoering van de Tobin-belasting werd als moeilijk beschouwd als een individueel land het zou halen. Men was dus van mening dat het zou kunnen worden beheerd en geïmplementeerd door een internationale organisatie. Het moet internationaal worden overeengekomen om het effectief te laten werken. Wat betreft de bepaling van het optimale belastingtarief, zeggen sommigen dat als het te hoog is, dat de financiële markten verzwakt, en als het te laag is, het zijn doel niet zal bereiken. Het zou de activiteiten van de internationale financiële markten kunnen schaden en liquiditeitsproblemen kunnen veroorzaken. Er kunnen vrijstellingen worden verleend aan bepaalde fondsen, zoals pensioenfondsen, enz. Van het totale handelsvolume van valuta dat elke dag wordt verhandeld, heeft slechts 5% van de transacties betrekking op handel en zijn het echte economische transacties. De overige 95% zijn louter speculatieve transacties. Deze speculaties kunnen grote schade aanrichten aan de nationale begrotingen,Economische planning, enz.
Voordelen van Tobin Tax
- Vanwege de belastingdruk ontmoedigt het de instroom van speculatief kapitaal op korte termijn of heet geld.
- In geval van destabiliserende effecten van de kapitaalstromen, zal de overheid of de centrale bank enige tijd krijgen om na te denken en de nodige maatregelen te nemen om deze tegen te gaan.
- Deze belasting zou de macht kunnen verminderen die financiële markten hebben over de nationale regeringen bij het bepalen van hun fiscaal en monetair beleid.
- Het vormt een onderdeel van de inkomsten voor de overheid.
- Het zal benadrukken dat beleggers meer naar macro-economische fundamentals moeten kijken.
Nadelen van Tobin Tax
- Het kan ertoe leiden dat er minder financiële transacties worden gedaan, wat kan leiden tot banenverlies.
- Vanwege belastingen krijgen veel fondsen, zoals pensioenfondsen, een lager rendement, omdat de banken de kosten van de belastingen gewoon doorberekenen aan de klanten.
- Het verhoogt de kapitaalkosten van de investeerders.
- De liquiditeit van de activa zal afnemen.
De toepassingsgebieden van de Tobin-belasting die de doeltreffendheid ervan bepalen, zijn het vaststellen van een belastinggrondslag, het identificeren van belastbare transacties, het bepalen van belastingtarieven en het verdelen van belastinginkomsten. Om verstoringen op de financiële markten te beperken, moet de grondslag voor elke belasting op internationale financiële transacties zo breed mogelijk zijn. Tobintaks kan worden gezegd als een compromis tussen volledig vrije en sterk gereguleerde wereldwijde financiële markten.
Conclusie
Tobin-belasting is een belasting die wordt geheven op valutatransacties op korte termijn om volatiliteit en speculatie te ontmoedigen. Met implementatie kunnen overheden inkomsten genereren en zullen ze ook voldoende tijd hebben om op externe schokken te reageren. Er zijn veel gevallen in de geschiedenis van de invoering van deze belasting.
