Hoe werken hedgefondsen?
Hedgefondswerk is het proces dat gevolgd wordt door een hedgefonds om zichzelf te beschermen tegen de bewegingen van aandelen of effecten op de markt en om winst te maken op een zeer klein werkkapitaal zonder het hele budget op het spel te zetten.
De hedgefondsbeheerder bundelt geld van verschillende beleggers en institutionele beleggers en belegt het in de agressieve portefeuille, die wordt beheerd door middel van technieken die helpen om het beoogde rendement te behalen, ongeacht de verandering op de geldmarkt of schommelingen in de aandelenkoers dat scheelt elk verlies aan investeringen.
Wat is een hedgefonds?
Een hedgefonds is een alternatief particulier investeringsvehikel dat gebruikmaakt van gepoolde fondsen met behulp van diverse en agressieve strategieën om actief en groot rendement te behalen voor zijn investeerders.
- Het concept is vrij gelijkaardig aan een beleggingsfonds; hedgefondsen zijn echter relatief minder gereguleerd, kunnen gebruikmaken van brede en agressieve strategieën en streven naar een hoog rendement op het kapitaal.
- Hedgefondsen bedienen een klein aantal grote investeerders. Deze investeerders zijn doorgaans zeer vermogend en hebben de neiging om het verlies op het gehele kapitaal op te vangen. De meeste hedgefondsen hanteren ook criteria om alleen investeerders toe te staan die bereid zijn om minimaal $ 10 miljoen aan investeringen te investeren.
- Het fonds wordt beheerd door een Hedge Fund Manager die verantwoordelijk is voor de investeringsbeslissingen en de activiteiten van het fonds. Het unieke is dat deze beheerder een van de grote investeerders in het fonds moet zijn, waardoor ze voorzichtig zijn bij het nemen van relevante investeringsbeslissingen.
- Fondsen met gereguleerde activa onder beheer (AUM), meer dan $ 100 miljoen moeten worden geregistreerd bij de Amerikaanse Securities and Exchange Commission. Bovendien zijn hedgefondsen niet verplicht om periodieke rapporten op te stellen onder de Securities Exchange Act van 1934.
Handige links over hedgefondsen
- Hedge Fund-lijsten per land, regio of strategie
- Lijst met de 250 beste hedgefondsen (door AUM)
Top hedgefondsen
Enkele van de Top Hedge-fondsen worden hieronder weergegeven met hun beheerd vermogen (Q1'16): 
bron: Octafinance.com
Voordelen van een hedgefonds
Bescherming tegen onderuit
- Hedgefondsen proberen de winsten en het kapitaalbedrag te beschermen tegen dalende afdekkingsstrategieën.
- Ze kunnen profiteren van dalende marktprijzen: door 'short selling', waarbij ze de effecten verkopen met de belofte om ze op een later tijdstip terug te kopen.
- Maak gebruik van handelsstrategieën die geschikt zijn voor het gegeven type marktsituatie.
- Profiteer van de voordelen van een bredere activadiversificatie en activaspreiding.
- Als een portefeuille bijvoorbeeld aandelen van farmaceutische bedrijven en de automobielsector heeft en de overheid enkele voordelen biedt aan de farmaceutische industrie, maar extra kosten oplegt aan de automobielsector, dan kunnen de voordelen in dergelijke gevallen groter zijn dan de mogelijke dalingen in de automobielsector.
Consistente prestaties
- Over het algemeen hebben beheerders geen enkele beperking in hun keuze van beleggingsstrategieën en hebben ze de mogelijkheid om in elke activaklasse of elk instrument te beleggen.
- De rol van de fondsbeheerder is om het kapitaal zo veel mogelijk te maximaliseren en niet boven een bepaald benchmarkniveau uit te stijgen en tevreden te zijn.
- Hun geld is ook betrokken, die in dit geval als een aanjager zouden moeten werken.
Lage correlatie:
- Het vermogen om winst te maken in volatiele marktomstandigheden stelt hen in staat om rendementen te genereren die weinig correleren met traditionele beleggingen.
- Daarom is het niet essentieel dat als de markt in een neerwaartse richting gaat, de portefeuille verlies lijdt en vice versa.
Beheervergoeding en prestatievergoeding van hedgefondsen
Deze vergoedingen zijn een vergoeding die wordt gegeven aan beheerders van hedgefondsen om de fondsen te beheren en wordt in de volksmond de "Twee en twintig" -regel genoemd. De 'twee'-component verwijst naar het in rekening brengen van een vaste beheervergoeding van 2% over de totale vermogenswaarde. Beheersvergoedingen worden betaald aan de fondsbeheerder, ongeacht de prestaties van het fonds, en zijn vereist voor de operationele / reguliere werking van het fonds. Een manager met $ 1 miljard aan beheerd vermogen verdient bijvoorbeeld $ 20 miljoen aan beheerkosten. Als de prestatie van het fonds niet bevredigend is, kan dit dalen tot 1,5% of 1,75%.
De prestatievergoeding van 20% wordt betaald zodra het fonds een bepaald prestatieniveau bereikt en een positief rendement genereert. Deze vergoeding wordt doorgaans berekend als een percentage van de beleggingswinsten, vaak zowel gerealiseerd als niet-gerealiseerd.
Stel dat een investeerder inschrijft op aandelen ter waarde van $ 10 miljoen in een hedgefonds, en laten we aannemen dat de NAV (Intrinsieke Waarde) van het fonds het komende jaar met 10% toeneemt, waardoor de aandelen van de investeerders op $ 11 miljoen komen. Bij deze verhoging van $ 1 miljoen wordt een prestatievergoeding van 20% ($ 20.000) betaald aan de beheerder van het beleggingsfonds, waardoor de NAV van het fonds met dat bedrag wordt verlaagd, waardoor de belegger aandelen ter waarde van $ 10,8 miljoen overhoudt, wat een rendement van 8% oplevert. vóór verdere aftrek van kosten.
Structuur van het hedgefonds
Meester - Feeder
De structuur van een hedgefonds laat zien hoe het werkt. Het bekendste formaat is een Master-Feeder-formaat, dat vaak wordt gebruikt om geld te verzamelen dat is opgehaald uit zowel Amerikaanse belastbare, Amerikaanse belastingvrije (Gratuity-fondsen, pensioenfondsen) als niet-Amerikaanse investeerders in één centraal voertuig. Dit kan worden weergegeven met behulp van een diagram:
- De meest voorkomende vorm van een master-feeder-structuur betreft één masterfonds met één onshore feeder en één offshore feeder (vergelijkbaar met de bovenstaande grafiek).
- De investeerder begint met de investeerder die kapitaal toevoegt aan de feederfondsen, die in het masterfonds belegt, vergelijkbaar met de aankoop van effecten, aangezien hij de "aandelen" van het masterfonds zal kopen, dat op zijn beurt alle handelsactiviteiten uitvoert.
- Dit masterbedrijf is doorgaans opgericht in een fiscaal neutraal offshore rechtsgebied zoals de Kaaimaneilanden of Bermuda. Door de investeringen in het masterfonds, nemen de feederfondsen pro rata deel in de winst, afhankelijk van de evenredige investering.
- Als de bijdrage van Feederfonds A bijvoorbeeld $ 500 is en de bijdrage van Feeder Fund B $ 1.000 voor de totale masterfondsinvestering, zou fonds A een derde van de winst van het masterfonds ontvangen, terwijl fonds B tweederde zou ontvangen.
- Belastingplichtige investeerders in de VS profiteren van het doen van investeringen in een feederfonds met een Amerikaanse commanditaire vennootschap, dat door middel van bepaalde verkiezingen op het moment van oprichting fiscaal effectief is voor dergelijke investeerders.
- Belastingvrije beleggers buiten de VS en de VS schrijven zich in via een afzonderlijk offshore feederbedrijf om te voorkomen dat ze rechtstreeks binnen het Amerikaanse belastingreglement vallen dat van toepassing is op de Amerikaanse belastingbeleggers. Beheervergoeding en prestatievergoeding worden in rekening gebracht op het niveau van de feederfondsen.
Kenmerken van de structuur van het Master Feeder Fund worden hieronder gegeven:
- Het omvat de consolidatie van verschillende portefeuilles in één portefeuille, wat een voordeel oplevert van diversificatie en grotere winstkansen biedt, zelfs in volatiele marktomstandigheden.
- Consolidatie leidt doorgaans tot lagere operationele en transactiekosten. Zo hoeft er bijvoorbeeld slechts één set risicomanagementrapporten en -analyses op masterniveau te worden uitgevoerd.
- Een brede portefeuille zal schaalvoordelen opleveren en gunstiger voorwaarden bieden die worden aangeboden door Prime Brokers en andere instellingen.
- Dergelijke structuren kunnen buitengewoon flexibel zijn. Het kan evenzeer worden gebruikt voor een enkel strategiefonds (een fonds zal bijvoorbeeld alleen overwegen om te verdienen door te beleggen in aandelen) als paraplustructuren met behulp van meerdere beleggingsstrategieën (een fonds dat een agressieve impact heeft op beleggingen in swaps, derivaten of zelfs privé plaatsingen)
- De flexibiliteit wordt ook gemaximaliseerd op het niveau van de investeerder, aangezien in het masterfonds meerdere feeder-arrangementen kunnen worden geïntroduceerd voor verschillende categorieën investeerders, die andere valuta-, inschrijvings- en vergoedingsstructuren hanteren.
- Het belangrijkste nadeel van deze structuur is dat fondsen die offshore worden aangehouden, doorgaans onderworpen zijn aan bronbelasting op Amerikaanse dividenden. Bronbelasting is de belasting die wordt geheven op rente of dividenden van effecten die eigendom zijn van een niet-ingezetene of andere inkomsten die worden betaald aan niet-ingezetenen van een land. De bronbelasting in de VS wordt geheven tegen een tarief van 30% of minder, afhankelijk van verdragen met andere landen, terwijl deze in Canada tegen een vast tarief van 25% wordt geheven.
Op zichzelf staand fonds
Zo'n fonds is een individuele structuur en is opgezet voor beleggers met een gemeenschappelijke aanpak. De structuur kan worden weergegeven met behulp van een diagram:
- Zoals de naam doet vermoeden, is dit een individueel fonds dat is opgezet om aan de behoeften van een bepaalde categorie klanten te voldoen.
- Voor hun belastingdoeleinden kunnen niet-Amerikaanse en van belasting vrijgestelde beleggers willen beleggen in een structuur die 'ondoorzichtig' is. Aan de andere kant kunnen Amerikaanse belastingplichtige beleggers de voorkeur geven aan een "transparant" systeem voor de Amerikaanse inkomstenbelasting, doorgaans een commanditaire vennootschap.
- Daarom zullen dergelijke structuren ofwel afzonderlijk ofwel parallel worden opgezet, afhankelijk van de vaardigheden van de hedgefondsbeheerder.
- De voor- of nadelen van de fondsen worden gedragen door alle investeerders en in dit geval niet gespreid.
- De boekhoudmethodologie is ook eenvoudig, aangezien alle boekhouding op het stand-alone niveau zelf zal plaatsvinden.
Fonds van fondsen
Een fund of funds (FOF), ook wel bekend als Multi-manager investment, is een investeringsstrategie waarbij een individueel fonds belegt in andere soorten hedgefondsen.
- Het streeft naar een passende activaspreiding en brede diversificatie met beleggingen in verschillende fondscategorieën die in één fonds zijn ondergebracht.
- Dergelijke kenmerken trekken kleine beleggers aan die een betere blootstelling willen krijgen met minder risico's dan rechtstreeks in effecten beleggen.
- Investeringen in dergelijke fondsen verlenen de belegger diensten op het gebied van professioneel financieel beheer.
- De meeste van deze fondsen vereisen formele due diligence-procedures voor hun fondsbeheerders. Het toepassen van de achtergrond van de managers wordt gecontroleerd, wat de ervaring en referenties van de portefeuillemanager in de effectenindustrie verzekert.
- Dergelijke fondsen bieden de investeerders een proeftuin in professioneel beheerde fondsen voordat ze de uitdaging aangaan om voor individuele fondsen te investeren.
- Het nadeel van deze structuur is dat er exploitatiekosten aan verbonden zijn, wat aangeeft dat investeerders dubbel betalen voor kosten die al in de vergoedingen van de onderliggende fondsen zijn inbegrepen.
Hoewel Fund of Funds diversificatie en minder blootstelling aan marktvolatiliteit biedt in ruil voor gemiddelde rendementen, kunnen dergelijke rendementen worden beïnvloed door beleggingsvergoedingen, die doorgaans hoger zijn dan bij traditionele beleggingsfondsen.
Na toewijzing van het geld voor de vergoedingen en belastingbetalingen, kan het rendement op de fondsbeleggingen over het algemeen lager zijn in vergelijking met de winst die een enkele fondsbeheerder kan opleveren.
Zijzakken
Een side-pocket-fonds is een mechanisme binnen een hedgefonds waarbij bepaalde activa worden gecompartimenteerd met alle reguliere activa van het fonds, die relatief illiquide of moeilijk rechtstreeks te waarderen zijn.
- Wanneer wordt aangenomen dat een belegging is opgenomen voor zijzakken, wordt de waarde ervan afzonderlijk berekend in vergelijking met de hoofdportefeuille van het fonds.
- Aangezien zijzakken worden gebruikt om illiquide of minder liquide beleggingen aan te houden, beschikken beleggers niet over het reguliere recht om ze in te kopen, en dit kan alleen worden gedaan in bepaalde onvoorziene omstandigheden met toestemming van de beleggers op wie de zijzak van toepassing is.
- Winsten of verliezen uit de investering worden alleen op een pro-ratabasis toegewezen aan die investeerders toen dit zijvak werd opgericht en niet aan de nieuwe investeerders. Ze hebben deelgenomen aan de functie van het fonds. Deze zijzakken waren inbegrepen.
- Fondsen dragen doorgaans activa aan de zijkant "tegen kostprijs" (aankoopprijs of standaardwaardering) om beheersvergoedingen te berekenen en de NIW te rapporteren. Hierdoor kan de fondsbeheerder pogingen tot vage waarderingen van deze onderliggende instrumenten vermijden, aangezien de waarde van deze effecten niet noodzakelijk beschikbaar is. In de meeste gevallen zijn dergelijke zijzakken private plaatsingen.
- Dergelijke zijzakken kunnen nuttig zijn op het moment van aflossing wanneer onmiddellijke liquiditeit vereist is.
Inschrijvingen, terugkopen en lock-ups in hedgefondsen
Inschrijvingen verwijzen naar het binnenkomen van kapitaal in het fonds door de investeerders, en terugkopen verwijzen naar het verlaten van kapitaal uit het fonds door de investeerders. Hedgefondsen hebben geen dagelijkse liquiditeit, aangezien de minimale investeringsvereiste relatief groot is, en daarom kunnen dergelijke inschrijvingen en terugkopen maandelijks of driemaandelijks plaatsvinden. De looptijd van het fonds moet in overeenstemming zijn met de strategie van de fondsbeheerder. Hoe groter de liquiditeit van de onderliggende beleggingen, hoe frequenter de inschrijving / terugkoop zal plaatsvinden. Het aantal dagen wordt ook gespecificeerd, dat varieert van 15 tot 180 dagen.
"Lock Up" is een regeling waarbij een tijdsverplichting wordt vermeld waarbinnen de investeerder zijn kapitaal niet kan onttrekken. Voor sommige fondsen is een lock-in-verbintenis van maximaal twee jaar vereist, maar de meest voorkomende lock-up is één aanvraag voor één jaar. In sommige gevallen kan dit een 'hard lock' zijn, waardoor de belegger het geld niet voor de volledige periode kan opnemen, terwijl in andere gevallen de belegger zijn geld kan terugkopen tegen betaling van een boete, die kan variëren van 2%. -10%.
Andere artikelen die u wellicht nuttig vindt
- Hedge Ratio-formule
- Hedge fund banen
- Investeringsbankieren versus hedgefondsmanager
- Private equity versus hedgefondsverschillen
