Voorbeelden van kredietrisico's
Het volgende voorbeeld van kredietrisico geeft een overzicht van het meest voorkomende kredietrisico. Het is onmogelijk om een complete set voorbeelden te geven die elke variatie in elke situatie aanpakken, aangezien er duizenden van dergelijke risico's zijn.
Kredietrisico's verwijzen naar de risico's van verlies op een schuld die optreedt wanneer de kredietnemer de hoofdsom en de daarmee verband houdende rentebedragen van een lening niet op vervaldata aan de kredietgever terugbetaalt. In dit gedeelte zullen we enkele praktische voorbeelden van kredietrisico's zien om deze beter te begrijpen.
- Wanneer een kredietverstrekker krediet aanbiedt aan de tegenpartij (door middel van leningen, tegoeden op facturen, beleggen in obligaties of verzekeringen), dan bestaat er voor de kredietgever altijd een risico dat hij het gecrediteerde bedrag niet terug krijgt van de tegenpartij. Dergelijke risico's worden kredietrisico's of tegenpartijrisico's genoemd.
- Het berekent het algehele vermogen van een lener om de leningen aan de geldgever terug te betalen. Om kredietrisico's te vermijden of te verminderen, controleert een kredietverstrekker doorgaans de geloofwaardigheid en achtergrond van de kredietnemer.
- Met een hoge geloofwaardigheid (betekent lage kredietrisico's), kan een lener een hoger bedrag aan leningen ontvangen zonder dat er zekerheden aan het contract worden verbonden; anders wordt de lening toegewezen op basis van de waarde van de zekerheid die als onderpand is verbonden.
Top 3 voorbeelden van kredietrisico's
Elk voorbeeld van het kredietrisico vermeldt het onderwerp, de relevante redenen en zo nodig aanvullende opmerkingen.
Voorbeeld 1
Stel dat Tony wil dat zijn spaargeld in vaste deposito's van de bank wordt belegd in bepaalde bedrijfsobligaties, omdat dit een hoger rendement kan opleveren. Hij is zich er echter van bewust dat obligaties risico's met zich meebrengen voor het in gebreke blijven van tegenpartijen of kredietrisico's, dwz dat de emittent van de obligatie in gebreke blijft en Tony zal geen van de beloofde kasstromen ontvangen.
Dus besluit Tony om deze risico's in prijs te stellen om een vergoeding te krijgen voor het extra risico waaraan hij zal worden blootgesteld. Hij vindt de twee basismaatstaven van de kredietrisico's:
- Kredietrisicoscores - Elke instelling en individu gebruikt zowel kwalitatieve als kwantitatieve factoren om het risico van kredietnemers te meten. Kredietverstrekkers gebruiken kredietrisicoscores om de kredietaanvraag toe te staan of te weigeren. Een kredietscore wordt uitgedrukt in een numeriek formaat dat varieert tussen 300 en 850, waarbij 850 de hoogst mogelijke kredietscore is.
- Obligatiekredietratings - Beursgenoteerde bedrijven die obligaties uitgeven, zijn beoordeeld door ratingbureaus zoals Moody's, Standard and Poor (S&P), Fitch, enz. De rating is een cijfer in alfabetische indeling dat aan een obligatie wordt toegekend. De beoordelingen van S&P kunnen bijvoorbeeld variëren van AAA (veiligste bedrijf) tot D (een bedrijf in gebreke).
Het voordeel van beleggen in een bedrijf met een rating is dat de belegger een idee heeft van wat de ratingbureaus denken over het kredietrisico van het bedrijf. Ook helpt rating de belegger om een geschikte spread aan te rekenen voor het nemen van het extra risico, de zogenaamde default spread.
Stel dat Tony bijvoorbeeld een 10-jarige obligatie heeft gekocht met een 'BBB'-rating. De huidige default spread voor een vergelijkbare obligatie is 1,84%, en de risicovrije rente voor een 10-jarige obligatie is 1,5%. Dus de door Tony gevraagde rente moet (1,84 + 1,5) 3,34% zijn.
Ratingbureaus kunnen echter niet altijd nauwkeurige voorspellingen doen, en het wordt de verantwoordelijkheid van de belegger om de kredietrisico's van de bedrijven waarin ze willen beleggen nogmaals te controleren. Hieronder volgen enkele basisfactoren om beleggers te helpen het risico van het bedrijf te meten: -
- Een investeerder kan de jaarrekening van het bedrijf inzien. Genereert het bedrijf grotere kasstromen uit operaties, dan heeft het een lagere kredietwaardigheid.
- Voer een ratio-analyseformule uit, een belangrijke ratio is bijvoorbeeld de rentedekkingsratio, die het vermogen van een bedrijf meet om zijn schuldbetalingen terug te betalen.
Stel dat Tony een bedrijf onderzoekt met een winst vóór rente en belastingen (EBIT) van 3.500 miljoen dollar en rentelasten van $ 700 miljoen.
Dus rentedekkingsgraad = 3500/700 = 5
Volgens de gegevens van verschillende instanties hebben de bedrijven met een rentedekkingsgraad tussen 4,5% en 6% een rating van 'A-' en is het relatieve wanbetalingsrisico 2,5%. Dat wil zeggen, Tony zou een 2,5% hogere rente moeten rekenen dan de risicovrije rente.
Voorbeeld 2
Laten we zeggen dat meneer Tony en een zakenman een kledinggroothandel runt die beperkt is tot de New York City of America. Om het bedrijf uit te breiden, begon hij grote kredieten aan zijn klanten te verstrekken zonder enig duidelijk kredietbeleid en geloofwaardigheidscontroles.
Tony negeert de opgeblazen kredietrisico's. Aan het einde van het jaar constateert hij dat een aantal van zijn klanten hun facturen niet op vervaldata betalen. Bij het onderzoeken van de achtergrond van zijn cliënten, stelt hij vast dat enkelen van hen een zeer lage geloofwaardigheid hebben.
Met een lage geloofwaardigheid van de klant lopen de kredietrisico's voor Tony sterk op en kan er een mogelijkheid ontstaan dat hij niet wordt vergoed voor de goederen die hij aan zijn klanten heeft geleverd.
Geen / lage betalingen van reguliere facturen hebben een negatieve invloed op de kasstromen van Tony's firma en veroorzaken verliezen voor de entiteit, meestal aangeduid als dubieuze debiteuren.
Om dergelijke risico's te vermijden, moet Tony een effectief kredietbeleid opzetten en de geloofwaardigheid van zijn klanten goed controleren voordat hij een krediet of lening aanbiedt.
Voorbeeld # 3
Stel dat meneer Tony een auto wil kopen ter waarde van $ 120.000. Hij betaalde een bedrag van $ 20.000 als aanbetaling en besloot een banklening aan te gaan voor het resterende bedrag van $ 100.000 tegen een tarief van 20% per jaar, te betalen in 1 jaar.
Dit betekent dat de bank in een jaar tijd $ 120.000 van Tony moet terugkrijgen. Het risicobeheer van de bank controleerde Tony's kredietrisico's voordat hij de lening verstrekte, dwz de mogelijkheid dat hij de lening of afbetalingen niet op de vervaldag zou kunnen terugbetalen.
Bij hogere kredietrisico's kan Tony's leningaanvraag door de bank worden afgewezen, of zal de bank een lagere som geld toewijzen die past bij zijn geloofwaardigheidscriteria (mogelijkheid om de lening terug te betalen). Tony, met een laag kredietrisico, krijgt de goedkeuring voor de toewijzing van leningen.
Tony heeft met succes een paar termijnen van $ 10.000 per stuk betaald. Maar in de loop van het jaar leed Tony grote verliezen in zijn bedrijf doordat hij goederen op krediet aanbood aan klanten met een lage geloofwaardigheid en een liberaal kredietbeleid toepaste.
De bank denkt dat Tony de lening niet meer kan afbetalen. De huidige situatie brengt grote risico's met zich mee voor de bank tegen een lening aan Tony.
