Wat is het economische stimuleringspakket?
Een economisch stimuleringspakket is een poging van de centrale regering van een land om de economie te stabiliseren door middel van expansie van het monetair en fiscaal beleid. Het probeert de economische vertraging af te wenden en de economie uit de recessie te halen door particuliere sectoren aan te moedigen weer op de been te komen, wat uiteindelijk leidt tot economische groei.
Uitleg
De meeste maatregelen van het stimuleringspakket verwijzen naar de gerichte maatregelen in het monetaire of fiscale beleid om de particuliere sector op te schalen. In zekere zin probeert het pakket de vraag naar een hoger plan te tillen en de particuliere sector weer op het goede spoor te krijgen, wat een zeer conservatieve en orthodoxe benadering is.
Wanneer de economie in een recessie terechtkomt, het stadium waarin de vraag daalt en de economie misschien niet het kaliber heeft om zichzelf te corrigeren en op eigen benen te staan, moet de regering ingrijpen en ervoor zorgen dat de zaken in een gunstige richting werken. Net als in een recessie heeft de economie een hoog werkloosheidspercentage, een lagere productie en langzame groeicijfers, waarbij het stimuleringspakket de economie zou kunnen helpen om weer op het goede spoor te komen met verschillende maatregelen die het gebruikt om de economie te stabiliseren.
Op fiscaal gebied probeert de regering de economie te stimuleren door de burgers belastingverlagingen te geven, waardoor ze uiteindelijk meer besteedbaar inkomen overhouden. Dit verhoogt hun koopkracht en verhoogt de uitgaven aan goederen en diensten. Aan de andere kant stijgen de overheidsuitgaven, wat duidt op de injectie van liquiditeit in de markt.
Wanneer de regering probeert monetair beleid te voeren, kan ze de rentetarieven verlagen, waardoor de liquiditeit op de markt toeneemt, waar de bestedingscapaciteit van de consument zal toenemen en er ook investeringsmogelijkheden ontstaan. Lagere rentetarieven betekenen lage leenkosten en een verlaging van de wisselkoers, waardoor de export voor het land wordt gestimuleerd.
Doel
- De primaire benadering van het stimuleringspakket is om de economie te behoeden voor het bereiken van nieuwe dieptepunten in werkloosheid, groeipercentages en totale vraag. Het pakket probeert met zijn maatregelen de economie in de richting van stabilisatie en herstel te drijven.
- Wanneer een recessie de economie treft, herstelt deze zich misschien niet vanzelf en is enige tussenkomst op centraal niveau vereist voor verschillende sectoren in de economie, wat kan helpen de curve te verhogen en de economische schade tot een minimum te beperken.
- Volgens de keynesiaanse theorie is het altijd raadzaam om particuliere sectoren in de economie te leven, wat leidt tot meer uitgaven in die sector en meer werkgelegenheid genereert, wat zal helpen de totale vraag op te drijven en de werkloosheidscijfers te verlagen. De regering neemt over het algemeen haar toevlucht tot expansief fiscaal beleid, dat ook gericht is op hogere bedrijfsinvesteringen en volledige werkgelegenheid.
- Een ander belangrijk doel van het economische stimuleringspakket is om zich te richten op specifieke sectoren in de economie, waar overheidsuitgaven, belastingverlagingen en lage rentetarieven allemaal gericht zijn op de belangrijkste sectoren van de economie om te profiteren van het multiplicatoreffect en die uiteindelijk zullen toenemen. -sector consumptie.
- De regering probeert te profiteren van dit hulppakket en probeert ook haar rekening te stabiliseren, dus bij fiscale stimuleringsmaatregelen, wanneer ze belastingverlagingen geeft, richt ze zich op de gordel met lagere inkomens in plaats van op rijke individuen, aangezien de gordel met lagere inkomens meer van de bespaarde belastinginkomsten in vergelijking met de vermogende individuen, zodat de overheid kan profiteren van het multiplicatoreffect.
Hoe werkt het?
- De regering probeert in eerste instantie de onderdrukte sectoren te identificeren die worden getroffen door de vertraging of recessie, wat een grotere impact heeft op de economische output.
- Na erkenning van de sectoren ontwerpt de regering een stimuleringspakket dat de depressieve sectoren zal helpen hun voortbestaan op de markt te stabiliseren.
- De middelen om die sectoren te bereiken zijn monetaire of fiscale beleidsmaatregelen; Over het algemeen kiest de regering in deze tijd voor expansieve beleidsmaatregelen die gericht zijn op de basisrentetarieven van beide beleidsmaatregelen.
- Op deze manier probeert de overheid direct of indirect de hefboomwerking of voordelen door te geven aan de gewenste sectoren, bijvoorbeeld in termen van lage rentetarieven op leningen, belastingverlagingen of versoepeling van bepaald beleid om de groei te stimuleren.
Voorbeelden
Het klassieke voorbeeld is het Amerikaanse economische stimuleringspakket van 2009 dat door het congres aan de Amerikaanse burgers is gegeven om de economie te behoeden voor de grote depressie. De beginfase van het pakket verhoogde de overheidsuitgaven in de geselecteerde sectoren zoals infrastructuur, gezondheidszorg, onderwijs en hernieuwbare energie. Enkele van de andere maatregelen omvatten ook belastingverlagingen en werkloosheidssteun.
De totale waarde van het pakket bedroeg $ 831 miljard, gespreid over een periode van 10 jaar, die zich meer concentreerde op overheidsuitgaven om banen te vinden en verdere economische achteruitgang te verminderen. Het pakket was ook bedoeld om hulp te bieden aan werknemers met een laag inkomen, werklozen en gepensioneerden om hen werkklaar te maken, inclusief een baantraining.
Impact van economisch stimuleringspakket
De impact van dit soort pakketten is van lange duur en kan worden gezien over een periode van meer dan 5 jaar. Post het pakket, de economie gaat de genezingsfase in en langzaamaan beginnen de geïmplementeerde maatregelen positieve resultaten op te leveren. In 2009 implementeerden de VS het pakket om de werkloosheid terug te dringen; Het was echter pas in 2014 dat de VS lagere werkloosheidscijfers begon te zien.
Een ander groot effect is dat het pakket in ieder geval een einde maakt aan verdere schade aan de economie. Door geld en liquiditeit in de vereiste sectoren te brengen, zou het eerste motief zijn om verdere schade te stoppen en vervolgens te herstellen.
