Wat is Basel III?
Bazel III is een regelgevend kader, een uitbreiding van de Bazel-akkoorden, ontworpen en overeengekomen door de leden van het Bazels Comité voor bankentoezicht om de kapitaalvereisten van banken te versterken en risico's te beperken. Dit wordt gedaan door van de banken te eisen dat ze meer kapitaalreserves aanhouden tegen hun activa, wat op zijn beurt het vermogen van banken om een hefboomwerking te krijgen zou verminderen.
Uitleg
Het Bazels Comité voor bankentoezicht werd in 1974 opgericht met als doel de financiële stabiliteit te waarborgen door strikte voorschriften op te stellen voor bankpraktijken en financiën. De commissie bestond uit presidenten van centrale banken van tien verschillende landen - met het hoofdkantoor in Bazel, Zwitserland.
Het Bazel-comité bestond aanvankelijk uit de G10-leden. Later in 2009 breidde het het lidmaatschap uit tot instellingen uit Brazilië, Australië, India, Saoedi-Arabië, Rusland, Japan, Italië, Mexico, Argentinië, Canada, België, Indonesië, Zwitserland, Zuid-Afrika, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, die allemaal vormen.
Doelen
Basel III introduceerde hervormingen die gericht waren op het verminderen van risico's in het bankwezen. Het doel van het akkoord is om meer zekerheid als reserve te houden voordat er geld ingezameld wordt. Het is gericht op het versterken van het regelgevingskader voor banken dat werd voorgeschreven in de eerdere Basel-akkoorden. Het benadrukte het verbeteren van de veerkracht van banken door in extreme situaties financieel en risicomanagement met stresstests te overwegen. Het zorgt voor de versterking van banken in tijden van liquiditeitscrisis en financiële nood.
Implementatie
Basel III kwam tot stand na overeenstemming door leden van BCBS in november 2010. De implementatie was gepland vanaf 2013, maar werd herhaaldelijk verlengd bij de uitrol. De eerste is gepland voor maart 2019, terwijl de tweede is gepland in januari 2022.
In de Verenigde Staten zou Bazel III van toepassing zijn op alle instellingen met activa van meer dan US $ 50 miljard met verschillen in ratio-eisen en berekeningen. In 2013 keurde de Federal Reserve Board de Amerikaanse versie van de liquiditeitsdekkingsratio van het Bazel III-akkoord goed. De Verenigde Staten hebben ook voorgesteld om liquide activa in drie niveaus in te delen met een risicoweging van 0%, 20% en 50%, waarbij speciaal belang wordt gehecht aan de systematisch belangrijke banken en financiële instellingen.
In de Europese context varieerden de geplande oplegging van kapitaalvereisten, leverage ratio en liquiditeitsvereisten in de tijd.
Basel III-pijlers
- Van banken eisen dat ze een minimumkapitaalreserve aanhouden, samen met een extra bufferlaag in het gewone vermogen
- Stresstesten van het banksysteem door implementatie van hefboomvereisten
- Aanvullende kapitaal- en liquiditeitsvereisten voor systematisch belangrijke banken.
Basel III-regels
Kapitaaltoereikendheid
- De vereiste kapitaalreserve is gestegen tot 7%, inclusief het kapitaal van 2,5% buffer tegen risicogewogen activa (RWA's). Aanvullende wetgeving vereist een anticyclische buffer van 0% tot 2,5% van de risicogewogen activa voor CET1
- Het vereist een common equity-financiering van 4,5% voor risicogewogen activa. In Bazel II was deze vereiste 2%
- Minimum Tier 1-kapitaal verhoogd van 4% in Basel II naar 6% in Basel III, bestaande uit 4,5% CET1 en nog eens 1,5% AT1 (aanvullend Tier 1)
Hefboomwerking
- Banken moeten een leverage ratio van minimaal 3% handhaven. Dat wil zeggen dat het Tier 1-kapitaal ten minste 3% of meer van de totale geconsolideerde activa (incl. Niet-balansposten) moet zijn
Liquiditeit
- Banken moesten liquide middelen van hoge kwaliteit aanhouden om de totale uitstroom van kasmiddelen gedurende 30 dagen te dekken
- De vereiste nettostabiele financieringsratio nam toe tot een periode van meer dan een jaar
Kritiek
- Kapitaalreserve-eisen zullen de concurrentie in de banksector verminderen naarmate de toetredingsdrempels toenemen. Critici beweren dat strengere normen de sector op ongunstige manieren zullen beschermen
- Hefboomwerking en kapitaaltoereikendheidseisen zullen ook van invloed zijn op de efficiëntie van grotere banken die een consistente groei hebben doorgemaakt op basis van stabiele marges
- De risicogewogen methodologie is dezelfde in Bazel III voor het berekenen van risicogewogen activa als in Bazel II. Dit zou belang kunnen hechten aan ratingbureaus die activa beoordelen op basis van risico. Critici beweren dat een dergelijke afhankelijkheid van ratingbureaus in ieder geval na de subprimecrisis van 2008 lastig is
- De kritiek van Bazel III beperkt zich niet tot de principes en regelgeving, maar ook tot de implementatie
- Critici hebben herhaaldelijk de vertraging bij de implementatie van het raamwerk onderstreept
- American Bankers Association bekritiseerde de verordening waarin stond dat Basel III niet alleen de kleinere banken in de Verenigde Staten zou beïnvloeden, maar ook zou verlammen.
Gevolg
Strenge Basel II-normen zullen zeker een impact hebben op het gemak waarmee banken over de hele wereld zakendoen. De aangescherpte eisen van de kapitaalbuffer, leverage en liquiditeit zullen de winstgevendheid en marges van de banken raken. Zo zal een hogere kapitaalvereiste van 7% geïntroduceerd in Bazel III de winsten van banken enigszins verlagen. De omvang van de uitbetalingen van leningen wordt rechtstreeks beïnvloed door de vereiste kapitaalreserve.
Uit een studie van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) in 2011 bleek dat het effect van Bazel III op het bbp op middellange termijn -0,05% tot -0,015% per jaar zou zijn. Een andere studie toonde aan dat banken naar schatting 15 basispunten op hun kredietverschillen moesten verhogen om aan de vereisten van de kapitaalreserve-regel te voldoen.
Conclusie
Bazel III is aantoonbaar een goede stap in het versterken van het bankklimaat na de wereldwijde financiële crisis in 2008. De crisis toonde aan dat grotere banken een snelle expansie in de gaten houden zonder de risicovollere kredietverlening voldoende gewicht te geven. Het resultaat was een dringende behoefte aan een strikter kader dat de hefboomwerking, liquiditeit en kapitaalbuffer binnen de sector zou kunnen reguleren.
Het werd geïntroduceerd met herzieningen en kracht van de principes van Basel II. Het nieuwe raamwerk schrijft een hogere kapitaaltoereikendheid voor met betrekking tot risicogewogen activa, kapitaalconserveringsbuffers en een anticyclische buffer met betrekking tot risicogewogen activa, en legt daarmee de nadruk op versterking van het internationale bankwezen.
Het heeft echter bepaalde zwakke punten die de sector blootstellen aan inefficiënties. Het werd algemeen aanvaard en de implementatie werd over de hele wereld uitgevoerd. Harmonisatie van bankregelgeving over de hele wereld kan echter ook tot slechtere resultaten leiden, aangezien sommige landen al over betere kaders beschikken.
