Wat is kwantitatieve versoepeling?
Kwantitatieve versoepeling of QE verwijst naar het type monetair beleid waarbij een centrale bank een vooraf geëvalueerd bedrag aan staatsobligaties en dergelijke andere financiële activa koopt met het doel direct liquiditeit in de economie te injecteren en daarom wordt het ook wel grootschalige activa genoemd. aankopen.
Proces van kwantitatieve versoepeling
Deze kwantitatieve versoepeling houdt in dat de centrale bank effecten (staatsobligaties) koopt van haar aangesloten banken om liquiditeit toe te voegen aan de kapitaal- / secundaire markten. Tegelijkertijd geeft de centrale bank een krediet aan de reserves van de bank om de effecten te kopen. Het biedt hetzelfde effect als het vergroten van de geldhoeveelheid. Het doel van een dergelijke monetairbeleidsmaatregel is:
- Verlaag de rentetarieven en vergroot de vooruitzichten op economische groei.
- Door de dalende rentetarieven kunnen de banken meer leningen verstrekken en de vraag stimuleren door geld te geven aan bedrijven voor expansie.
- Kwantitatieve versoepeling helpt de waarde van de valuta van het land op een lager niveau te houden. Dit maakt op zijn beurt de aandelen van het land aantrekkelijker voor de buitenlandse investeerders
- De export wordt ook goedkoper.
Houd er rekening mee dat deze methode niet nuttig zal zijn als de korte rentetarieven nul zijn of die niveaus naderen. In dat geval worden de activa met een lange looptijd aangekocht, aangezien dit de langetermijnrentevoeten op de rentecurve verlaagt. Kwantitatieve versoepeling kan voorkomen dat de inflatie onder een bepaald niveau komt. Het proces kan aan bepaalde risico's worden blootgesteld, zoals:
- Als de hoeveelheid kwantitatieve versoepeling wordt overschat of als er te veel geld wordt vrijgemaakt in de economie, kan het verwachte inflatiepeil worden overschreden, waardoor een buitensporige inflatie ontstaat.
- Minder effectief als banken terughoudend blijven om leningen te verstrekken aan potentiële leners of andere strikte voorschriften die verhinderen dat de geldhoeveelheid wordt vergroot.
Japanse Quantitative Easing-tijdlijn
bron: theguardian.com
Dit beleid werd voor het eerst gebruikt door de Bank of Japan (BOJ) in de strijd tegen deflatie in 2000-2001. Sinds 1999 werd een rentetarief van bijna nul gehandhaafd en het was in maart 2001 dat de BOJ commerciële banken overspoelde met overtollige liquiditeit voor het verbeteren van de kredietfaciliteiten, waardoor de overtollige reserves werden opgeslokt. Het doel was om het eventuele tekort aan liquiditeit terug te dringen.
BOJ heeft dit bereikt door meer staatsobligaties aan te kopen dan nodig was en de rentetarieven op het niveau van nul te brengen. Het verlengde de voorwaarden voor de aankoop van Commercial Paper en kocht aandelen en ABS (asset-backed securities)
- Statistisch gezien is het saldo op de lopende rekening van commerciële banken in een tijdsbestek van vier jaar verhoogd van ¥ 5 biljoen tot ¥ 35 biljoen (ongeveer US $ 300 miljard). BOJ verhoogde ook het aantal langlopende Japanse staatsobligaties met driemaal het bedrag dat het maandelijks kon kopen.
- In 2011 verhoogde BOJ dit saldo op de lopende rekening van ¥ 40 biljoen (US $ 504 miljard) tot ¥ 50 biljoen (US $ 630 miljard). Verdere uitbreiding van het programma voor de aankoop van activa werd uitgevoerd met ¥ 5 biljoen ($ 66 miljard) tot een totaal van ¥ 55 biljoen.
- In 2013 was de Bank of Japan van plan het aankoopprogramma van activa met 60 tot 70 biljoen yen per jaar uit te breiden. De bank verwachtte Japan van deflatie naar inflatie te brengen, met als doel een inflatie van 2% om de geldhoeveelheid te verdubbelen.
- Op 31 oktober 2014 kondigde BOJ de uitbreiding aan van zijn programma voor het kopen van obligaties, om nu 80 biljoen yen aan obligaties per jaar te kopen.
Amerikaanse Quantitative Easing-tijdlijn
bron: nytimes.com
Tijdens de piek van de financiële crisis in 2008 moest de Amerikaanse Federal Reserve dringende maatregelen nemen, waarbij de balans drastisch werd uitgebreid door de toevoeging van nieuwe activa en passiva. De kwantitatieve versoepeling werd opgesplitst in meerdere fasen met QE1 met betrekking tot:
- De Amerikaanse Federal Reserve had voorafgaand aan de recessie ongeveer $ 700 - $ 800 miljard aan schatkistpapier op zijn balans staan.
- In november 2008 kocht de Fed $ 600 miljoen aan MBS (Mortgage Backed Securities)
- In maart 2009 had de Fed $ 1,75 biljoen aan bankschulden, MBS en schatkistpapier, die in juni 2010 een piek bereikten tot $ 2,1 biljoen.
- De toestand van de economie moest constant worden gevolgd en in november 2010 kondigde de Fed QE2 aan met betrekking tot $ 600 miljard aan schatkistpapier gekocht tot het einde van het tweede kwartaal van 2011.
- De derde ronde van kwantitatieve versoepeling werd aangekondigd onder de naam "QE3" in september 2012, waarin $ 40 miljard per maand aan het Quantitative Easing-programma van het Agentschap MBS voor de aankoop van obligaties met een open einde werd uitgevoerd. Bovendien werd aangekondigd dat het het Federal Funds-tarief tot en met 2015 in de buurt van nul zou houden. Omdat het van nature een open einde had, werd het in de volksmond 'Quantitative Easing Infinity' genoemd.
In 2013, toen het leek alsof de economie aan het dieptepunt was, waren er plannen om een deel van het kwantitatieve versoepelingsbeleid van de Fed af te bouwen, afhankelijk van de economische gegevens. Er waren geen verminderingen in het aantal obligatieaankopen, maar naar verwachting zou het opkoopprogramma voor Quantitative Easing (QE) medio 2014 worden stopgezet.
De Fed kondigde geen renteverhoging aan, maar stelde voor dat als een inflatiedoelstelling van 2% en een werkloosheidspercentage van 6,5% wordt gehaald, een renteverhoging wordt overwogen. In de tweede helft van 2013 zette de Fed zijn programma voor kwantitatieve versoepeling voort en besloot het op een later tijdstip te verlagen. Het was in het laatste kwartaal van 2014 dat deze aankopen werden stopgezet na een accumulatie van $ 4,5 biljoen aan activa.
Het programma voor kwantitatieve versoepeling (QE) heeft waarschijnlijk bijgedragen aan het volgende:
- Lagere rentetarieven voor bedrijfsobligaties en hypotheekrentes en dus ondersteunende prijzen
- Hogere waardering van de aandelenmarkt (hogere koers / winstverhouding in de S&P 500-index)
- Verhoogde inflatie en stabiele verwachtingen voor de toekomst
- Het hogere percentage banencreatie
- Een hogere bbp-groei
Tijdlijn voor kwantitatieve versoepeling van de ECB
In 2009, toen de crisis aan de oppervlakte kwam, zou de Europese Centrale Bank (ECB) zich concentreren op het kopen van gedekte obligaties, wat aangeeft dat de initiële aankopen rond de € 60 miljard zouden bedragen.
Vervolgens bezat de Zwitserse Nationale Bank in 2013 een van de grootste balansen ter grootte van de economie van Zwitserland. De activa van de ECB bedroegen ongeveer 30% van het bbp. Een van de enorme beleidswijzigingen van 2015 werd het 'Uitgebreid programma voor de aankoop van activa' genoemd, waarbij maandelijks een aankoop van € 60 miljard van centrale overheden, agentschappen en Europese instellingen zou worden gekocht.
De kwantitatieve versoepeling duurde tot september 2016 met een totale kwantitatieve versoepeling van € 1,1 biljoen.
