Helling, theorie, grafieken, analyse van de opbrengstcurve (complete gids) - WSM

Inhoudsopgave

Opbrengstcurve
Rendements- en renterisico's op obligaties

Opbrengstcurve

Opbrengstcurves zijn een van de meest fundamentele maatstaven van het effect op de economie vanwege verschillende factoren en zijn ook een belangrijke motor van een economie. Mogelijk omdat ik persoonlijk een beetje diep in de banden zit, zijn niet veel mensen het eens met het tweede deel. Maar het lijdt geen twijfel dat opbrengstcurves meerdere dingen aangeven over een economie en soms over de toestand van de wereldeconomie.

Rendements- en renterisico's op obligaties
Opbrengstcurves
Opbrengstcurve Helling
Termijnstructuur van rentetarieven
- Verwachtingstheorie
- Theorie van liquiditeitsvoorkeur
- Marktsegmentatietheorie
- Gewenste habitat-theorie
Verschuivingen en wendingen
Conclusie

Rendements- en renterisico's op obligaties

Voordat u erin duikt, neem ik aan dat u moet weten wat een band is. Als u dat niet doet, is een obligatie een papier / document dat duidt op een lening die is aangegaan door de uitgever van de obligatie. Aangezien een lening wordt aangegaan, betaalt de emittent een rentetarief over de hoofdsom van de obligatie, bekend als couponrente, en het rendement dat de obligatiehouder (kredietgever) zou behalen gedurende de looptijd van de obligatie staat bekend als het rendement tot de vervaldag (YTM ) of het rendement van de obligatie. U kunt meer googlen over de basisprincipes van obligaties zoals par-obligaties, kortingsobligaties, enz. En teruggaan naar dit artikel.

Het tweede punt om op te merken is dat obligatiekoersen en hun opbrengsten in de meeste gevallen in de tegenovergestelde richting bewegen. Dit is een fundamenteel principe dat de obligatiemarkten beheerst, ervan uitgaande dat alle andere zaken gelijk zijn. Stel u voor dat u een obligatie heeft die u een coupon van 10% betaalt en 10% oplevert of retourneert over de looptijd (par-obligatie). Als de marktrente stijgt, stijgt ook het rendement op obligaties omdat deelnemers een hoger rendement zouden eisen. Obligaties uitgegeven door vergelijkbare emittenten zouden bijvoorbeeld 12% gaan opleveren. De obligatie die u aanhoudt, levert dus minder op dan gelijkwaardige nieuwe uitgiften, waardoor de vraag naar de obligaties die u bezit afneemt en 10% oplevert, en sommigen kunnen deze obligaties zelfs verkopen en het geld in de 12% opbrengende obligaties stoppen. Dit verlaagt de prijs van de obligatie die u aanhoudt, die is opgetreden als gevolg van een stijging van de opbrengsten. Door deze prijsdaling stijgt het rendement van uw obligatie naar 12%,waardoor het in lijn wordt gebracht met de markt. Probeer met dezelfde logica te begrijpen waarom de prijs van een obligatie zou stijgen als de rente daalt. Deze prijsdaling en prijsstijging als gevolg van veranderingen in de rentetarieven (afhankelijk van de ingenomen initiële positie, of u nu de obligatie short hebt gekocht of verkocht) staat bekend als 'prijsrisico of renterisico'.

Opbrengstcurve

Een rentecurve is een grafiek van de obligatierendementen van een bepaalde emittent op de verticale as (Y-as) tegen verschillende looptijden / looptijden op de horizontale as (X-as). Maar in het algemeen, als u marktdeskundigen hoort praten over de rentecurve, wordt verwezen naar de rentecurve van de staatsobligatie. Het nemen van rentecurves voor bedrijfsobligaties wordt specifiek genoemd. De overheid geeft voornamelijk obligaties uit om hun begrotingstekort te financieren. Hieronder ziet u een plot van de rentecurve van de Italiaanse en Spaanse staatsobligaties, oftewel de rentecurve voor staatsobligaties op de genoemde datum. Het doorzoeken van yieldcurves op internet is ook niet zo moeilijk.

Bron: Bloomberg.com

De overheid geeft obligaties uit met verschillende looptijden. Sommige kunnen van zeer korte duur zijn, en andere van zeer lange duur. De kortste looptijdobligaties worden over het algemeen T-Bills genoemd (waarbij 'T' staat voor Treasury), die een looptijd hebben van minder dan een jaar. T-Notes zijn over het algemeen die met looptijden van 1 jaar tot 10 jaar (2 jaar, 5 jaar en 10 jaar zijn enkele veelvoorkomende uitgiften van T-Notes). T-obligaties zijn doorgaans de obligaties met de langste looptijd, maar hangen af van hoe ze over het algemeen in een land worden geclassificeerd. Over het algemeen worden obligaties met een looptijd van meer dan 10 jaar als T-obligaties beschouwd (15 jaar, 20 jaar, 30 jaar en 50 jaar zijn enkele veelvoorkomende uitgiften van T-obligaties). Soms wordt de 10-jarige obligatie ook als een T-Bond beschouwd.

Dus wat is de conclusie? Deze termen worden vrij losjes gebruikt in de markt, en er wordt niet veel belang gehecht aan hoe we ernaar verwijzen. Het is subjectief en doet er niet zoveel toe, tenzij we het helemaal verpesten - je kunt een T-Bill niet per ongeluk een T-Bond noemen. Dat zou een soort ramp zijn! Maar mensen kunnen zeggen dat de obligatie van 5 jaar of welk jaar dan ook x% oplevert.

Om de details goed te krijgen, zegt men in het algemeen dat: "de 10-jarige UST's (US Treasury) / de 10-jarige benchmarks 1,50% opleveren, of de 10-jarige BTP's (Italiaanse obligaties) 1,14%, of de 5 jaren UK Gilts zijn bijvoorbeeld 0,20% ”.

bron: money.net

Gezien dit basiskennis van wat een rentecurve is, kunnen we de rentecurve ook anders noemen: het verschil in rendement tussen de obligatie met de hoogste looptijd en de obligatie met de laagste looptijd. Rechtsaf? Hier is het subjectieve deel ervan: de obligatie met de hoogste looptijd hangt af van de liquiditeit, de overeenkomst tussen marktdeelnemers, een respectabele looptijd en andere factoren. Bijvoorbeeld,

eerder zou men de Amerikaanse rentecurve het verschil noemen tussen de 30- en 2-jarige rente. Nu noem je het het verschil tussen de 10-jarige en de 2-jarige opbrengst. Dat is hoe het is geëvolueerd. In dit geval zou de grafiek er duidelijk anders uitzien, aangezien het een spreiding is tussen bijvoorbeeld de 2-jarige en de 10-jarige opbrengst.

Opbrengstcurve Helling

De eerdere grafiek en bijna elke andere grafiek van de rentecurve die u ziet, zien er 'opwaarts aflopend' uit.

Opwaartse helling opbrengstcurve

De reden is simpel: hoe langer de teneur, hoe riskanter het is. Als u een banklening met een looptijd van 2 jaar aangaat, zou u een lagere rente moeten betalen dan bij een lening met een looptijd van 5 jaar, die lager zou zijn dan die van een lening met een looptijd van 10 jaar. Hetzelfde geldt voor obligaties, aangezien het in wezen gaat om leningen - termijnpremie. Dit is ook een indicatie van de soliditeit van een economie. Een opwaartse rentecurve geeft aan dat de economie normaal functioneert. Hoe steiler de curve is, de indruk is dat de economie normaal is en niet in een recessie zoals een snel scenario. Waarom geeft de curve de positie van de economie aan? De regering bestuurt het land en de economie samen met de respectievelijke centrale bank, die ook deel uitmaakt van de regering.

bron: treasury.gov

De rentetarieven waartegen zij lenen zijn over het algemeen risicoloos, en rentetarieven die aan andere deelnemers in de economie, zoals instellingen en individuen, in rekening worden gebracht, worden boven deze rentetarieven bepaald vanwege het inherente risico van de lener dat hij niet terugbetaalt, enz., Dwz een spreiding over de rentetarieven van de overheid worden opgeteld.

Vlakke / omgekeerde opbrengstcurve

Als de curve vlak of omgekeerd is, kan dit erop wijzen dat de economie mogelijk gesloten is of zich in een recessie bevindt. Stel je voor dat de lange rente en de korte rente bijna hetzelfde zijn of dat de lange rente lager is dan de korte rente. Men zou duidelijk de voorkeur geven aan langetermijnleningen, aangezien ze voor een langere periode een lagere rente vasthouden, geeft aan dat de algemene risicoverevening tussen lange en korte rente op zijn kop staat. Hoe langer beleggers bereid zijn om op lange termijn te lenen, hoe kleiner de kans dat die rentetarieven stijgen en hoe kleiner de vraag naar leningen tegen een hogere rente op korte termijn. Verlaag de rentetarieven voor lang, de kans is groot dat de economie lang langzaam zal bewegen en in een recessie terecht kan komen als de nodige maatregelen niet worden genomen. De diepten hiervan worden behandeld in de theorie van de rentetermijnstructuur.

bron: treasury.gov

Rendementscurve Termijnstructuur van rentetarieven

De term structuur van rentetarieven spreekt over de verwachtingenhypothese, liquiditeitsvoorkeurstheorie en de marktsegmentatietheorie in het algemeen om de structuur van de rentecurve te verklaren.

Verwachtingstheorie

Dit wordt ook wel Pure Expectations Theory genoemd. Deze theorie zegt dat lange rente een hulpmiddel is om toekomstige korte rente te helpen voorspellen.
Als de 1-jaars rente vandaag 1% is en de 2-jarige 2%, dan is de 1-jarige rente na een jaar (1 jaar 1 jaar forward rente) ongeveer 3% (1,02 2 / 1,01 1 Een eenvoudig gemiddelde zou het goed doen voor een benadering => (1% + x%) / 2 = 2% en oplossen voor x).
U krijgt dus hetzelfde rendement als u in een obligatie van twee jaar belegt als in twee obligaties van een jaar (een obligatie van een jaar vandaag en na een jaar doorrollen in een obligatie van een jaar).

De beperking van deze theorie is dat toekomstige korte rentetarieven kunnen verschillen van wat wordt berekend, en dat andere factoren ook van invloed zijn op de lange rente, zoals de verwachte inflatie. Over het algemeen worden de korte rentetarieven het meest beïnvloed door veranderingen in het beleid van de Centrale Bank, en de lange rente wordt het meest beïnvloed door de verwachte inflatie. Ten tweede wordt ervan uitgegaan dat beleggers onverschillig staan tegenover het beleggen in obligaties met verschillende looptijden, aangezien het risico hetzelfde lijkt. Een opwaartse rentecurve houdt in dat de korte rente blijft stijgen, een vlakke curve houdt in dat de rente zowel vlak blijft als stijgt, en een neerwaartse rentecurve houdt in dat de rente blijft dalen.

Theorie van liquiditeitsvoorkeur

Deze theorie zegt in wezen dat beleggers een voorkeur hebben voor beleggen in kortlopende obligaties. Waarom? Zoals eerder vermeld, zijn langlopende obligaties risicovoller dan kortlopende obligaties vanwege de hoeveelheid tijd die het geld is vastgelegd.
Aangezien obligatiekoersen en rendementen omgekeerd bewegen, intuïtief vanwege het hogere risico in een langlopende obligatie, zou de prijsverandering als gevolg van veranderingen in de rendementen zwaarder zijn dan de prijsverandering van een kortlopende obligatie.
Dus om een langetermijnobligatie te kopen, zou de belegger een vergoeding verwachten die veel hoger is dan de kortetermijnobligatie, afgezien van het kredietrisico van de emittent.
De belegger mag een obligatie pas op de vervaldag aanhouden en loopt prijsrisico als de rente stijgt tot waar hij de obligatie vóór de vervaldatum goedkoper zou moeten verkopen. Vervolgens is het misschien niet haalbaar om de obligatie voor een lange periode aan te houden, aangezien de obligatie misschien niet liquide is - het zou in de eerste plaats misschien niet gemakkelijk zijn om de obligatie te verkopen als de opbrengsten dalen in het voordeel van de obligatiehouder!
Dus de compensatie voor prijsrisico, die ook blijkt uit het liquiditeitsrisico, is waar deze theorie over gaat. Daarom vereist de belegger een opbrengstpremie ten opzichte van kortlopende obligaties, want hij noemde het risico om geprikkeld te worden om langlopende obligaties aan te houden.

Een opwaartse rentecurve impliceert dat de korte rente kan stijgen, vlak blijven of dalen. Waarom? Het hangt af van de liquiditeit. Als de liquiditeit krap is, zullen de rentetarieven stijgen, en als de liquiditeit laag is, zullen de rentetarieven dalen of gelijk blijven. Maar de rentepremie die een langlopende obligatie oplegt, zou moeten stijgen om de curve snel omhoog te laten hellen. Een vlakke curve en een omgekeerde curve zouden een dalende korte rente betekenen.

Marktsegmentatietheorie

Deze theorie is gebaseerd op de dynamiek van vraag en aanbod van verschillende looptijdsegmenten van obligaties - korte, middellange en lange termijn.
De vraag en aanbod van obligaties van bepaalde looptijdsegmenten zijn de drijvende krachten achter hun opbrengsten.
Hoger aanbod / lagere vraag impliceert hogere opbrengsten, en lager aanbod / hogere vraag impliceert lagere opbrengsten.
Het is ook belangrijk op te merken dat de vraag naar en het aanbod van obligaties ook gebaseerd zijn op rendementen, dwz dat verschillende rendementen kunnen leiden tot een wijziging van de vraag naar en het aanbod van obligaties.

Gewenste habitat-theorie

Dit is een uitloper van de Market Segmentation Theory, die zegt dat beleggers hun favoriete specifieke looptijdsegmenten kunnen verlaten als de risico-opbrengstvergelijking past bij hun doel en helpt bij het matchen van hun verplichtingen.
Met andere woorden, als de rendementsverschillen in obligaties buiten hun preferente / algemene looptijdsegmenten hen ten goede komen, zouden beleggers hun geld in die obligaties stoppen.
In de Marktsegmentatietheorie kan de curve elke vorm hebben, aangezien deze uiteindelijk afhangt van waar investeerders hun geld willen inzetten.
Zelfs als veel beleggers regelmatig te maken hebben met 10-jaars obligaties, zullen ze erin accumuleren als ze merken dat 5-jarige obligaties goedkoop zijn.

Verschuivingen en wendingen

Dit is slechts een korte inleiding tot bewegingen en vormen van de rentecurve. Je kent de vormen al - opwaarts hellend (steil), neerwaarts hellend (omgekeerd) en plat. Deze maken deel uit van de bewegingen van de rentecurve. Dus laten we eens kijken naar de zetten:

Als alle rendementen van de looptijden evenveel bewegen, wordt de verschuiving in de curve een 'parallelle verschuiving' genoemd. Bijv. De opbrengsten van 1y, 2y, 5y, 10y, 15y, 20y en 30y bewegen allemaal ± 0,5%.

Als de rendementen van alle looptijden niet in dezelfde mate bewegen, wordt de verschuiving in de curve een 'niet-parallelle verschuiving' genoemd.

Niet-parallelle verschuivingen

Wendingen

Een steile curve (wijdverbreid tussen lange en korte rente) of een vlakke curve (dunne spreiding tussen lange en korte rente).

Vlinder

Terwijl wendingen en parallelle verschuivingen over het algemeen spreken over rechte bewegingen, gaat een vlinder over de kromming. Een vlinder is een gebogen vorm. De korte en lange rente zijn lager dan de middenkoersen.

Positieve vlinder: wanneer de vlinder zijn kromming vermindert en vlakker wordt. De bult wordt minder bult. De korte, midden en lange rente neigen naar hetzelfde tarief waarbij de korte en lange rente meer of minder stijgen of dalen en / of de midden rente meer of minder daalt, wat een positieve vlinder veroorzaakt.

Negatieve vlinder: wanneer de vlinder zijn kromming toeneemt en nog meer gekromd wordt. De korte en lange rente dalen meer of minder en / of de middenkoers stijgt of daalt meer of minder, waardoor er een negatieve vlinder ontstaat.

Conclusie

Om voor de hand liggende redenen heb ik geen foto's geplaatst van de verschillende vlinderverschuivingen of steile bochten of platte bochten enzovoort, omdat je je het moet voorstellen en moet gaan nadenken over wat voor mogelijke transacties je zou kunnen doen als je verwachtte dat ze allemaal in de toekomst zouden gebeuren .

Rendementscurves zijn, zoals al eerder vermeld, over het algemeen rentecurves van staatsobligaties. Maar er zijn ook rentecurves van zakelijke emittenten, op kredietwaardigheid gebaseerde rentecurves, LIBOR-curves, OIS-curve, swapcurves (die een soort rentecurve zijn) en verschillende andere soorten curves die niet zijn besproken. Een andere variant van rentecurves zijn spotcurves, par-curves, forward curves, enz. Ik hoop dat u wat duidelijkheid heeft over de basisprincipes van de rentecurve. Als dat het geval is, zou u gedeeltelijk moeten kunnen begrijpen wat 'experts' zeggen over rentecurves.